„Kombinat pracuje, oddycha, buduje Kombinat to tkanka, ja jestem komórką…” Stworzony w Teatrze Muzycznym w Poznaniu przez Wojciecha Kościelniaka „Kombinat” to system, który chce objąć panowanie nad ludźmi. Wezwanie do niego dostaje Jan (Marcin Januszkiewicz), który z grupą innych Obywateli w niedługim czasie swoim wyrazem artystycznym wyłamuje się ze standardów jakby alternatywnego świata Kombinatu. Konieczna jest ich reedukacja stająca się walką o przeżycie. Dla głównego bohatera dodatkowym wyzwaniem staje się relacja, którą tworzy z Suku (Dagmara Rybak). Zespół Teatru Muzycznego w Poznaniu /fot. D. Stube

„4000 dni” w reż. Wojciecha Malajkata to jedna z najnowszych propozycji Teatru Kwadrat na chłodne, jesienne wieczory. 4000 dni to jednocześnie niespełna 11 lat, czyli tyle, ile uleciało z pamięci Michaela (Patryk Pietrzak) po wybudzeniu się ze śpiączki. Bohaterowi towarzyszy jego życiowy partner Paul (Andrzej Nejman) oraz Matka (Ewa Wencel). Chociaż nie darzą się wzajemnie nadmiarem sympatii, muszą się porozumieć dla dobra Michaela. Powiedzieć, że jest to spektakl o parach homoseksualnych to zdecydowanie za mało. Sztuka opowiada o wzajemnych relacjach w partnerstwie uczuciowym, ale też

Ivan Klima napisał „Ławę przysięgłych” w latach 60. jako komentarz do trwającej wówczas sytuacji sądowniczej w Czechosłowacji. Mimo upływu lat sztuka jest przerażająco aktualna. Cieszę się, że Jakub Krofta powziął się reżyserskiej współpracy z Teatrem Ateneum w Warszawie, dzięki czemu 11 września na deskach Sceny 20 widzowie premierowo mogli zobaczyć spektakl. Przedstawienie rozpoczyna przemówienie Prokuratora (Przemysław Bluszcz) w kontrze z wystąpieniem protestującego Obrońcy (Tomasz Kozłowicz). Po tej części w sali sądowej zostaje pięciu przysięgłych składających się z mieszkańców miasta, z którego pochodziła zamordowana młoda kobieta.

„Świeczka zgasła” w reż. Inki Dowlasz jest całkiem miłą inscenizacją jednoaktówki Aleksandra Fredry o dwójce ludzi poznanych podczas wspólnej podróży. Dyliżans, którym się przemieszczali uległ wypadkowi, przez co trafiają wspólnie do ciemnej izby, w której towarzyszy im jedynie lampa. Oboje skoncentrowani na sobie i swoich własnych problemach przerzucają się pretensjami i żalem. Daleko im do darzenia się choćby minimalną sympatią. Sytuacja diametralnie się zmienia, gdy znajdując się w niedużej odległości zauważają swoje twarze. Nagle okazuje się, że są dla siebie wzajemnie atrakcyjni, a ich dotychczasowe

“BEM! Powrót Człowieka – Armaty” w reż. Michała Walczaka jest koprodukcją warszawskich teatrów: Syrena oraz Pożar w Burdelu oraz Teatru im. Stefana Żeromskiego w Kielcach. O ile tytuł zszedł już ze stołecznych plakatów, wciąż jest grany w kieleckim teatrze. Jest również dostępny jeszcze przez kilka godzin w portalu YouTube, gdzie Teatr Syrena wyszedł naprzeciw swoim widzom podczas trwającej obecnie kwarantanny. Wielość inicjatyw, które podjęły placówki kulturalne w ostatnich dniach, przerosła moje najśmielsze oczekiwania. Przyznam, że chwilami chciałoby się doznać rozdzielenia na kilka części, by móc

Nie lubię oceniać po pozorach. Spektakl impresaryjny wyprodukowany w koprodukcji Agencji Artystycznej Novakka i Teatru Pozytywnego jest grany od paru miesięcy w różnych salach w całej Polsce. Nagle, w pewien marcowy wieczór w warszawskim Teatrze Komedia ma się odbyć oficjalna premiera. Zdarzenie nieco specyficzne. Chociaż Teatr jedynie udostępnił swoją siedzibę na potrzebę wydarzenia, ciężko nie konotować tytułu z charakterem miejsca. „Zamiana” w reż. Jerzego Jana Połońskiego to kryminalna farsa, w której zderza się życie przykładnej rodziny z mafijnymi porachunkami. Wszystko zaczyna się, gdy Brian i

Berlin, końcówka lat 30. minionego wieku. Do stolicy Niemiec przyjeżdża nieco sfrustrowany amerykański pisarz Cliff (Marcin Tomasik). W jednym z nocnych klubów poznaje Sally (Aleksandra Wojtysiak), gwiazdę kabaretu Kit Kat. Z biegiem czasu między dwojgiem rodzi się uczucie. Jak potoczy się ich historia? Jakie znaczenie ma Mistrz Ceremonii (Mikołaj Ostrowski)? Tym razem zapraszam do Teatru im. Sewruka w Elblągu na „Cabaret”.     Nie chcę dzisiaj koncentrować się na fabule legendarnego zresztą musicalu, który swoją premierę miał w latach 60. na Broadwayu. Historia zyskała na

Wchodząc do Teatru Kwadrat na „Sztukę” Yasminy Rezy w reż. Marcina Sławińskiego byłam myślami przy grupie swoich najbliższych znajomych. Ktoś się wykazał, ktoś się obraził, ktoś inny mnie wzruszył. I nagle jestem świadkiem burzliwej przyjaźni trójki mężczyzn. Serge (Andrzej Nejman) – jakby wewnętrznie nieszczęśliwy koneser sztuki o dużej wrażliwości, Marc (Bartosz Opania), czyli zażarcie walczący o swoje racje prawie krytyk sztuki oraz wpadający w środek armagedonu Yvan (Michał Lewandowski). Chociaż przyjaciele początkowo traktują Yvana z przymrużeniem oka, okazuje się, że kryje on w sobie najwięcej